“مرحوم علامه گوشه ای از فیضیه می نشست ، در حجره ای که قدو قواره اش فقط بیست سی نفر را جای میداد . میگفتند : آقا، جای بزرگتری سفره ی بحث معاد بگشایید .میفرمودند: هنوز رزق عموم نشده “
“یزکیهم و یعلمهم الکتاب ” اگر تزکیه نباشد رزقت تنگ میشود و فصل کوچ فرا میرسد در حالیکه آماده سفر نیستی .
و چقدر درد آور است که امروزه حال عموم مسلمانان اینگونه است.
کلام امیر(علیه السلام): الرحیل وشیک
کوچ سرانجام پرستوست.
خدا کارگردان فیلمنامه ای است که سرآغاز و سرانجام پرستو را میداند و پرستو همیشه اضطراب کوچ دارد .چراکه کوچ نامه را خوب نخوانده واگر خوانده عمل نکرده . هرلحظه هول و هراس دارد ، فکر میکند همه کاره است ،
کافیست فقط لحظه ای کنار کارگردان آرام گیرد و با دید اوبنگرد و مطیع او باشد،آن زمان است که با دلی آرام وقلبی مطمئن و ضمیری امیدوار پر خواهد گرفت. هرچند که سختی ها به راه ،لکن :
“ان مع العسر یسرا “
